Zo vol , maar toch weer zo leeg

Weet echt niet wat het de laatste tijd is.. Maar aan de ene kant voelt het alsof mijn hoofd overvol zit en elk kleine dingetje me weer remt om iets te doen, maar aan de andere kant voelt het allemaal weer heel leeg, en heb ik eigenlijk gewoon geen reden dat ik soms eeuwen voor me uit zit te staren en niet weet wat ik moet doen, of wat ik moet doen met mijn tijd - al weet ik dat dondersgoed - maar ik weet niet 'hoe?!'. En dan aan de andere kant vraag ik me weer af of al het bovengaande niet een overanalyse is van het probleem en het hele probleem meer ligt bij het punt dat ik geen moeite meer doe en het allemaal maar aan laat waaien, en daardoor nu niet meer weet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Of misschien zijn alle bovengaande dingen nonsens woorden en weet ik gewoon werkelijk waar niet wat er aan de hand is en waarom ik zo lusteloos overal tegenover sta, ik bedoel, zelfs bij mijn verhuizing van volgende week gaan er geen belletjes ringelen , van yeah daar heb ik zin in ! Maar dat komt dan ook weer niet voort uit het verlaten van deze kamer, want ook hier heb ik geen gevoel van 'kut, ik ben hier volgende week weg'.
Het voelt alsof ik al mijn gevoelens heb afgevlakt, misschien is dat een betere omschrijving. En dat alle dingen die ik zeg helemaal niet waar zijn, vooral omdat ik zelf niet weet hoe ik het allemaal moet verwoorden. Misschien daarom ook weer, zo vol, maar toch weer zo leeg. Ik weet eerlijk waar niet wat ik met mezelf aan moet en hoe ik weer wat leven in mezelf krijg.
Misschien komt het aan de andere kant wel weer door het weinige zonlicht. Maar ik voel me niet rot ofzo, maar ik voel me ook niet blij, ik kan eigenlijk geen kant op, en daarom vraag ik me ook zo af, of het wel het helpen waard is, of dat ik er mezelf mee moet helpen, want echt ernstig is het niet ofzo, maar ik frustreer me er kapot aan. Op deze manier begin ik soms zelfs te twijfelen wat nu werkelijkheid is en wat niet meer.. Dat ik weg space in me gedachten (waarvan ik later toch niet meer weet wat het is waar ik over heb nagedacht) en dat klanten me bij de kassa echt aan staan te kijken van, 'komt er nog wat van'. Dan vraag ik me echt af of ik sloom heb gedaan ofzo, of dat ik niet heb opgelet, of dat het te merken is dat ik er soms niet helemaal bij ben. Soms dan herinner ik me pas een uur later dat iemand iets tegen me heeft gezegd en dat ik gewoon geen antwoord heb gegeven.
Zo vol, maar toch zo leeg.

Gisterenavond me tijd een beetje verdaan met portret tekenen en lekker zoveel op de details kijken als ik dat zelf wil, en lekker zo perfectionistisch doen als ik dat zelf wil. Zonder dat iemand me zegt dat ik maar weer met iets nieuws moet beginnen, omdat ik hier nou al zo lang op aan het voort borduren ben.
Nu ben ik eindelijk wel tevreden. Heb me schetsboekje vandaag nog zo'n 3x opgeslagen en weer kleine details aangepast. Ze lijkt nu wel beter :)
Carey Mulligan als Kathy in Never Let Me Go - mooie film!!!